Ο παραολυμπιονίκης Γρηγόρης Πολυχρονίδης και η πρόεδρος της ΕΑΟΜ-ΑμεΑ ομιλητές στο 11ο Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο του ΠΣΑΤ (pics)

Έντονο αποτύπωμα άφησαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες τη 2^η ημέρα των εργασιών του 11^ου Διεθνούς Αθλητικού Συνεδρίου του ΠΣΑΤ, που διεξάγεται στις εμβληματικές εγκαταστάσεις της Αρχαίας Ολυμπίας.
Σ’ ένα χώρο γεμάτο με τις αξίες του Ολυμπιακού πνεύματος την έναρξη των εργασιών της 2^ης ημέρας, με θέμα «Τα ισχυρά μηνύματα των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του 2024» και συντονίστρια τη γνωστή δημοσιογράφο και μέλος του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ Ζέτα Θεδωρακοπούλου, άνοιξε ο Παραολυμπιονίκης στο boccia Γρηγόρης Πολυχρονίδης, ο οποίος εφέτος στο Παρίσι, κατέκτησε το έβδομο μετάλλιο του στη διοργάνωση.

Στη συνέχεια η πρόεδρος της ΕΑΟΜ-ΑμεΑ και Paralympic Order Member Ιωάννα Καρυοφύλλη μίλησε για τις επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών και αθλητριών στους πρόσφατους Αγώνες του Παρισιού, αλλά αναφέρθηκε και στην όλη προσπάθεια, που καταβάλλουν στην καθημερινότητά τους.
Στην ίδια ενότητα μίλησαν επίσης ο "χάλκινος" ολυμπιονίκης στο τζούντο Θεόδωρος Τσελίδης και η 5η ολυμπιονίκης στη σκοποβολή Εμμανουέλα Κζτζουράκη. 

Γρηγόρης Πολυχρονίδης: «Έχω βάλει ένα στόχο να αγωνιστώ με την κόρη μου».

Ο Παραολυμπιονίκης με τα επτά συνολικά μετάλλια στους Αγώνες, μίλησε για τις επιτυχίες του και των συναθλητών του, αλλά και τη σημασία της προβολής που έχουν από τον Τύπο. Ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης όμως «έκρυβε» και είδηση καθώς εξομολογήθηκε ότι έχει στόχο όχι μόνο να συνεχίσει στο Λος Άντζελες, αλλά να αγωνιστεί σε Παραολυμπιακούς Αγώνες με ramp operator την κόρη του!

Αρχικά ο πρόεδρος του Συλλόγου των Ελλήνων Παραολυμπιονικών ευχαρίστησε για την πρόσκληση και στη συνέχεια αναφέρθηκε στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, στους πρόσφατους Αγώνες στο Παρίσι: «Αυτό που μου έμεινε αποτυπωμένο είναι ότι όταν θέλεις κάτι πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά γι’ αυτό. Δεν είναι σίγουρο ότι θα το κατακτήσεις, αλλά έχεις πολλές πιθανότητες να το καταφέρεις. Και πραγματικά αυτή η συνέχεια με τα 7 Παραολυμπιακά μετάλλια, από το Πεκίνο έως το Παρίσι όταν το σκέφτομαι πραγματικά αναρωτιέμαι πως έχω αντέξει τόσο καιρό. Όταν με ρωτούν το περίμενες; Η απάντηση είναι όχι. Σε καμία περίπτωση. Όταν άρχισα το όνειρο μου ήταν η συμμετοχή και μόνο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Οπότε είμαι απόλυτα ικανοποιημένος, που κατάφερα και έκανα αυτήν την πορεία και θα συνεχίσω να την κάνω, γιατί έχω θέσει ένα πολύ μεγάλο στόχο. Ένα δύσκολο στόχο, να εμφανιστώ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες με ramp operator την κόρη μου! Με τους υπολογισμούς που έχω κάνει και στο Λος Αντζελες και στους επόμενους Παραολυμπιακούς στην Αυστραλία θα είμαι με την Κατερίνα (σ.σ. σύζυγος και ramp operator) και μετά στους επόμενους, που δεν ξέρουμε που θα γίνουν, η Βαλεντίνα θα είναι 15χρονών, οπότε πιστεύω θα μπορεί να εμφανιστεί σε αγώνες».
Στα 43 του ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης τόνισε ότι ο άθλημα του boccia δεν έχει όριο ηλικίας γιατί είναι ένα άθλημα που χρειάζεται τακτική, σκέψη, συγκέντρωση και εμπειρία χωρίς να χρειάζεται την κίνηση του σώματος. Οπότε όσο μπορώ να παραμένω σε κορυφαίο επίπεδο και μπορώ να αγωνίζομαι, θα αγωνίζομαι. Αν όντως δεν είμαι ανταγωνιστικός τότε θα αποσυρθώ. Είναι πάρα πολύ μεγάλη η προσπάθεια και οι προπονήσεις και όλα αυτά που κάνουμε, που δεν μπορείς να τα κάνεις αν δεν είσαι ανταγωνιστικός. Δεν είναι εύκολο».

Στη συνέχεια ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης μίλησε για το αν και πόσο έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του, το ότι είναι ένας Παραολυμπιονίκης και δίνει καθημερινά τις δικές του «μάχες»: «Θεωρώ ότι καθορίζει όλη μου τη ζωή. Γενικά ο αθλητισμός κάνει τον άνθρωπο να θέτει στόχους, υγιείς στόχους. Και να ξέρετε, ότι για να πετύχει αυτός ο στόχος πρέπει να έχεις έναν προγραμματισμό και σε αυτόν τον προγραμματισμό πρέπει να δουλέψεις για να τον υλοποιήσεις, για να έχει την πιθανότητα να φθάσεις στην επιτυχία. Οπότε όλα αυτά σε κάνουν να μπορείς να διαχειριστείς τα στοιχεία που ανέφερα, σε όλους τους τομείς της ζωής σου. Πλέον σε οτιδήποτε κάνω η σκέψη μου δουλεύει όπως στο boccia».

Έκανε επίσης μια αναφορά και στη συνέχεια του προγράμματος του επισήμανε ότι μετά ο Παρίσι έχει κάνει διάλειμμα μόνο μια ημέρα … «γιατί έχουμε και το Πανελλήνιο πρωτάθλημα σε δύο εβδομάδες και δεν έχουμε καταφέρει να ξεκουραστούμε και αυτό είναι πολύ επίπονο μετά τους τόσο σημαντικούς Αγώνες στο Παρίσι».

Τέλος μίλησε για την αξία της προβολής των επιτυχιών των αθλητών γενικότερα: «Όλες αυτές οι επιτυχίες και αυτά τα μετάλλια που κατακτούμε δεν έχουν καμία αξία αν δεν προβληθούν. Αν πήγαινα σε Παραολυμπακούς Αγώνες, όπως μερικά χρόνια πριν που δεν υπήρχε καθόλου προβολή και κατακτούσα ένα μετάλλιο, πέρα από την προσωπική μου χαρά, ίσως να έδινα χαρά στην Ομοσπονδία μου και την Παραολυμπιακή Επιτροπή κατά τα άλλα δεν θα αφήναμε κανένα αντίκτυπο στην κοινωνία. Το σημαντικό λοιπόν και εκεί που πέφτει όλη η ευθύνη σε εσάς, είναι να προβάλλετε αυτές τις επιτυχίες, κατά κύριο λόγο, αλλά και την προσπάθεια όλων, για να δείξουμε στον κόσμο το τι μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος, παρά την όποια αναπηρία ή τις όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζει στη ζωή. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Το έχω νιώσει και στον εαυτό μου και σε ανθρώπους, που έχουν έρθει, μέσα στα χρόνια, να επικοινωνήσουν μαζί μου να μου πουν… σε είδαμε στην τηλεόραση, διαβάσαμε για σένα σε κάποιο άρθρο και αρχίσαμε να ασχολούμαστε και εμείς. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πολλαπλάσια σημαντικό για τα άτομα με αναπηρία, καθώς δίνεις σε κάποιο άνθρωπο μεγάλες πιθανότητες και δυνατότητες παραγωγικότητας στο μέλλον. Σε αυτό και θέλω να επιστήσω την προσοχή μου και πραγματικά να σας ζητήσω να είστε όσο γίνεται πιο κοντά μας σε αυτή την προσπάθεια και να γίνουμε όλοι πιο παραγωγικοί».

Ιωάννα Καρυοφύλλη: «Παραολυμπιακός Αθλητισμός ο αθλητισμός που έγινε κίνημα»

Η πρόεδρος της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες, Ιωάννα Καρυοφύλλη, αναφέρθηκε στις επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών και αθλητριών στους πρόσφατους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και όχι μόνο.

Η πρόεδρος της ΕΑΟΜ-ΑμεΑ αρχικά ευχαρίστησε τον πρόεδρο και το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, για την πρόσκληση και συνέχισε: «Οι μνήμες από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες είναι πολύ νωπές ακόμη. Πολύ λίγες ημέρες μας χωρίζουν από τα τελευταία αγωνίσματα και αισθάνομαι πάρα πολύ ιδιαίτερα. Ήταν οι 7^οι Παραολυμπιακοί Αγώνες που παρακολουθούσα και συμμετείχα μαζί με τους Έλληνες αθλητές. Καταρχάς θα ήθελα να πω ότι για πρώτη φορά έχω δει τόσο μεγάλη συμμετοχή από πλευράς θεατών. Ένιωθες μια μεγάλη αθλητική…αγκαλιά να σε περιβάλλει και να σου δίνει δύναμη, με τους Έλληνες αθλητές να έχουν μια μοναδικότητα στο DNA τους. Παρόλες τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν για να μπορούν να προπονηθούν, να προετοιμαστούν και να φθάσουν στον τελικό τους στόχο δεν κάνουν πίσω ούτε μια στιγμή. Έχουν μάθει να είναι μαχητές. Να είναι αγωνιστές. Εάν παρακολουθήσετε με λίγο ιδιαίτερη προσοχή τους αθλητές να αγωνίζονται στα στάδια και να προσπαθήσουν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό θα συνειδητοποιήσετε όλοι σας, ότι ξεχνάτε την αναπηρία. Και αυτό είναι το μήνυμα του Παραολυμπιακού αθλητισμού. Ξεχνάς την αναπηρία και βλέπεις τον αθλητή ή την αθλήτρια, χειροκροτάς το νικητή ή τη νικήτρια και όλους τους αθλητές και ξεχνάς ότι είναι άτομα με αναπηρία. Γιατί βλέπεις ότι αγωνίζονται ίσος προς ίσο, ότι διεκδικούν το δικαίωμα της ισότητας, της διαφορετικότητας, της συμπερίληψης, ότι δίνουν με αυτόν τον τρόπο αυτό το μοναδικό φωτεινό μήνυμα, που το χρειάζεται τόσο η εποχή μας».

Στη συνέχεια η πρόεδρος αναφέρθηκε στην καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές και οι αθλήτριες και είναι αυτή που τους κάνει μαχητές: «Και δεν είναι καθόλου εύκολη αυτή η καθημερινότητα. Δεν είναι εύκολη ούτε η πρόσβαση στα στάδια, ούτε η καθημερινή προπόνηση και από οικονομικής πλευράς, γιατί πρέπει να είμαστε πραγματικοί και αληθινοί, αλλά και ως προς τη χρήση των χώρων. Η χώρα μας δεν διαθέτει τόσο πολλές εγκαταστάσεις ώστε να δίνει τη δυνατότητα της καθημερινής προπόνησης και αυτό είναι δύσκολο. Επίσης, είναι αρκετά δύσκολο και στην Περιφέρεια. Παρ’ όλα αυτά, όλα αυτά τα χρόνια ζώντας μαζί τους και βλέποντας την προσπάθειά τους έχω φθάσει κι εγώ σε ένα σημείο να ξεχνάω όλες τους τις δυσκολίες. Να θεωρώ ότι πραγματικά είναι το δεδομένο, ενώ δεν είναι το δεδομένο είναι το ζητούμενο και το πολύ δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά όταν βλέπετε αυτή την εικόνα της εξαιρετικής Παραολυμπιακής αποστολής, όλα αυτά τα χρόνια, γιατί δεν ήταν μόνο η φετινή χρονιά που ήταν εξαιρετική, αλλά όλα αυτά τα χρόνια. Αρχίζοντας από τις πρώτες επίσημες αποστολές το 2000 στο Σίδνεϊ και πριν είχαμε παρουσία, αλλά επίσημα πλέον, συγκροτημένα με όλο το νομικό πλαίσιο, το οποίο ισχύει από τότε έως τώρα, έτοιμο. Επίσημα λοιπόν ως Παραολυμπιακή ομάδα να βλέπετε αυτές τις επιτυχίες και σε σύγκριση μια χώρα που είναι πολύ μικρότερη από τις υπερδυνάμεις να βλέπετε την κατάταξη της χώρας μας τόσο ψηλά από άποψη επιτυχιών νομίζω ότι μόνο θαυμασμό μπορεί να μας προκαλέσει. Και όχι μόνο να μας προκαλεί θαυμασμό, αλλά να γίνει και ένα φωτεινό ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά μας. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να δοθεί το μήνυμα πρώτα στα παιδιά μας. Στους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι πρέπει να μεγαλώσουν με ωραία και σωστά πρότυπα. Μέσα σε όλη αυτή τη βία, την κακουχία και όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει ο πλανήτης μας με τους πολέμους και με όλα αυτά που συμβαίνουν έρχονται αυτές οι φωτεινές στιγμές και σου «ανοίγουν» το μυαλό. Σε κάνουν να αισθάνεσαι διαφορετικά, σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει όλα όταν πραγματικά το θέλει. Άρα σε γεμίζουν με αισιοδοξία και δύναμη». Τέλος η κ. Καρυοφύλλη ζήτησε τη στήριξη των εκπροσώπων του Τύπου… «η οποία έχει πολύ σημαντική και ουσιαστική σημασία για μας. Να είσαστε κοντά μας αυτό ζητάμε και νομίζω ότι οι αθλητές μας αξίζουν της προσοχής σας».