Κοροκίδα στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Οι μαθητές μου στο ταεκβοντό μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω»

Ο γενικός κανόνας είναι πως μια άτυχη στιγμή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή ενός ανθρώπου… Μπορεί να του αλλάξει τη ζωή από τη μια στιγμή στην άλλη… Για κάποιον όμως που έχει μάθει να αγωνίζεται και να μάχεται, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά –ελέω ταεκβοντό-, τα δεδομένα σαφώς μπαίνουν σε μια διαφορετική διάσταση. Η Δήμητρα Κοροκίδα, πρωταθλήτρια ταεκβοντό (Πούμσε), αντιμετώπισε με περίσσιο θάρρος το ατύχημα που είχε πριν από 10 χρόνια με το μηχανάκι που οδηγούσε. Παρά την αναπηρία της, εξακολουθεί να διατηρεί σχολή ταεκβοντό στο Χαλάνδρι, ενώ εδώ και μερικά 24ωρα και συγκεκριμένα μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στη σφαίρα, έχει βάλει …πλώρη για Ρίο και τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Όπως εξομολογήθηκε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) με αφορμή το χρυσό μετάλλιο, ο αγώνας που δίνει είναι καθημερνός όμως χάρη στην αγάπη που της δίνουν οι μαθητές της στο ταεκβοντό, εκείνη βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει…

Η συνέντευξη της Κοροκίδα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
ΕΡ: Αν και αρχικά πανηγυρίζαμε για ένα χάλκινο μετάλλιο, μετά από ενστάσεις βρέθηκες στο βάθρο των νικητριών και μάλιστα στο υψηλότερο σκαλί. Πες μου πως νοιώθεις;
ΑΠ: «Αισθάνομαι πολύ όμορφα και υπερήφανη. Βέβαια δεν πήγαινα για το χρυσό. Ήξερα ποιές ήταν οι δυνατότητές μου. Πίστευα σίγουρα στην τρίτη θέση και ίσως με λίγη τύχη ακόμη και στην δεύτερη. Ευτυχώς που έγιναν οι ενστάσεις, οι οποίες σημειωτέον ήταν πολύ σωστές και φάνηκαν οι παρατυπίες πάνω στον αγώνα. Σε κανένα άθλημα δεν πρέπει να επιβραβεύονται οι παρατυπίες. Είναι αδικία για τους υπόλοιπους αθλητές. Αισθάνομαι πολύ όμορφα λοιπόν και ελπίζω σε κάτι καλύτερο στο μέλλον».

ΕΡ: Η σφαιροβολία μπήκε στη ζωή σου μετά την χειρηλασία και το ακόντιο. Ποιό είναι το αγαπημένο σου αγώνισμα;
ΑΠ: Θέλω να πιστεύω ότι κάνω και τα τρία ακόμα. Συνεχίζω και την χειρηλασία ενώ ασχολούμαι και με τον ακοντισμό. Η αλήθεια είναι πως οι ρίψεις με την χειρηλασία είναι κάτι διαφορετικό και ως εκ τούτου δεν μπορώ να διαλέξω. Άλλη δυναμική έχει το ένα, άλλη δυναμική το άλλο. Το ένα είναι καθαρά τεχνικό και το άλλο και τεχνικό και δυναμικό. Απλά η χειρηλασία, λόγω και της ενασχόλησής μου με τον ταεκβοντό, άθλημα στο οποίο υπήρξα αθλήτρια, σου βγάζει περισσότερη ένταση, μια περισσότερη ενέργεια πάνω στον αγώνα

ΕΡ: Μπροστά μας τώρα έχουμε το Ρίο. Πως νοιώθεις που θα εκπροσωπήσεις τη χώρα σου σε ένα τόσο μεγάλο αθλητικό γεγονός;
ΑΠ: Θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο. Θέλω να πάω καλά στους Παραολυμπιακού Αγώνες και θα προετοιμαστώ ακόμη πιο έντονα και πιο δυνατά γι` αυτό. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλά επειδή γνωρίζω τι άνθρωπος είμαι, σίγουρα θα δώσω το 1000% πάνω στον αγώνα.

ΕΡ: Ήρθες στην Ντόχα με επίδοση 4.06μ. και εδώ απογείωσες την επίδοσή σου και φυσικά το πανελλήνιο ρεκόρ κατά 30 εκατοστά...
ΑΠ: Για να έρθει αυτή η επίδοση απαιτείται καθημερινός αγώνας. Προπονούμαι σχεδόν τρεις ώρες την ημέρα. Παράλληλα με τη σφαίρα κάνω και χειρηλασία, αφού νοιώθω ότι με βοηθάει στο κομμάτι των ρίψεων. Και στο θέμα της αντοχής. Τρεις ώρες την ημέρα με βάρη, βασική τεχνική πάνω στη σφαίρα και χειρηλασία στο θέμα της αντοχής.

ΕΡ: Προπονητικά πως είναι το πρόγραμμά σας μέχρι το Ρίο;
ΑΠ: Προπόνηση μέχρι να πέσουμε κάτω. Πλεόν οι απαιτήσεις είναι περισσότερες και με την προπονήτρια μου θα καταρτίσουμε ένα πρόγραμμα πιο δυνατό. Θέλω να πάω καλά.

ΕΡ: Θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα στην Ελλάδα σε κάποιους ανθρώπους;
ΑΠ: Αυτό το μετάλλιο ήταν αποτέλεσμα μια ομαδικής και συλλογικής προσπάθειας. Τόσο από την ελληνική αποστολή, όσο από εμένα, όσο από την προπονήτριά μου, όσο από τους μαθητές μου που με στηρίζουν. Απ` όλον τον κόσμο. Θέλω να το αφιερώσω σε όλους τους Έλληνες.

ΕΡ: Έχεις κάποιους χορηγούς τους οποίους θα ήθελες να ευχαριστήσεις;
ΑΠ: Πριν αναφερθώ στους δικούς μου χορηγούς, θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στον ΟΠΑΠ, ο οποίος έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Το να στείλει μια τόσο μεγάλη αποστολή σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, σε τέτοιες ειδικά εποχές, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Μακάρι να συνεχίσει να μας στηρίζει. Μας βοηθάει πραγματικά. 

ΕΡ: Είδα στο fb πολλά μηνύματα από τους μαθητές σου στο ταεκβοντό. Πες μου πως αισθάνθηκες;
ΑΠ: Πάρα πολύ όμορφα. Χάρη σε αυτά τα παιδιά προχωράω. Παίρνω δύναμη από την αγάπη που μου δείχνουν. Αυτό με κάνει να προχωράω...