Συνέντευξη του Δημοσθένη Μιχαλεντζάκη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Είναι μόλις 17 ετών, αλλά ήδη το επίθετό του κοσμεί τη λίστα των παγκοσμίων ρεκόρ στην κολύμβηση και συγκεκριμένα στα 200μ. πεταλούδα. Ο Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης, αθλητής του Ηρόδικου, «έλαμψε» με την παρουσία του στο πρόσφατο διεθνές μίτινγκ του Βερολίνου, κατακτώντας ένα χρυσό μετάλλιο, ενός, εκτός του παγκοσμίου ρεκόρ, κατέρριψε και δύο εθνικά στα 400μ. ελεύθερο και στα 50μ. πεταλούδα. Ο Μιχαλεντζάκης, ο οποίος γυμνάζεται υπό την καθοδήγηση του Γιώργου Τυλιγαδα και του Τάσου Καλλιτσάρη, με δηλώσεις του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αναφέρθηκε στις δυσκολίες που έχει ένας μαθητής Λυκείου που επιθυμεί να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό, αναφέρθηκε στην αγωνιστική εμπειρία που έχει σε επίπεδο αρτιμελών αθλητών, ενώ δεν έκρυψε την επιθυμία του να βρεθεί σε 1.5 χρόνο από σήμερα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

«Παρά το άγχος που είχα στο Βερολίνο, λόγω και του νεαρού της ηλικίας μου, κατάφερα να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Ένιωθα πως ήταν υποχρέωσή μου να πετύχω. Σε καμία περίπτωση, το συγκεκριμένο ταξίδι δεν έπρεπε να πάει χαμένο. Και ευτυχώς όλα κύλησαν κατ' ευχήν. Δύο χρόνια δούλευα στα 200μ. πεταλούδα για να μπορέσει να έρθει αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ. Και ευτυχώς τα κατάφερα. Για το μόνο που στεναχωρήθηκα είναι για τον χρόνο στα 100μ. πεταλούδα. Θα μπορούσα να τα πάω καλύτερα ώστε να βάλω ακόμη πιο στέρεες βάσεις για την παρουσία μου στους Αγώνες του Ρίο το 2016» τόνισε αρχικά ο αθλητής από τις Φέρες Έβρου, ο οποίος σε καθημερινή βάση (σ.σ. πολλές φορές και δύο φορές την ημέρα) είναι υποχρεωμένος να κάνει μια διαδρομή 28 χιλιομέτρων για να μπορέσει να προπονηθεί στην Αλεξανδρούπολη.

«Είναι δύσκολες οι συνθήκες, ειδικά για τους δικούς μου ανθρώπους, τους γονείς μου, οι οποίοι σε καθημερινή βάση είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ολόκληρο ταξίδι. Πολλές φορές και δύο φορές την ημέρα. Μέσα στα αρνητικά πάντως της υπόθεσης, το ευχάριστο είναι ότι το κολυμβητήριο της Αλεξανδρούπολης είναι ένα από τα καλύτερα της Ελλάδας και έτσι οι προπονήσεις μου είναι ακριβώς έτσι όπως τις προγραμματίζω με τους προπονητές μου».

Ο Μιχαλεντζάκης παραδέχθηκε ότι «είναι δύσκολο για ένα παιδί 17 ετών να συνδυάσει μαθήματα, σχολείο και πρωταθλητισμό», ενώ για τα επαγγελματικά όνειρά του είπε ότι «στόχος μου είναι να περάσω στα ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στην κολύμβηση. Παλεύω για να μπορέσω να είμαι συνεπής, ώστε να πετύχω το στόχο μου. Μακάρι να τα καταφέρω και στους δύο τομείς».

Ο Έλληνας πρωταθλητής ξεκίνησε την κολύμβηση ως μέσο αποκατάστασης της αναπηρίας που έχει στο δεξί χέρι (μαιευτική παράλυση), ωστόσο πολύ σύντομα ερωτεύθηκε το υγρό στοιχείο και πλέον ο... χαβαλές έγινε πάθος για τη νίκη!

«Ξεκίνησα χαλαρά στα ΑμεΑ το 2009. Όμως πλέον τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Ο παιδικός χαβαλές έγινε πάθος. Πλέον ο πρωταθλητισμός είναι στο αίμα μου» είπε ο Μιχαλεντζάκης, ο οποίος διακρίνεται και στην κολύμβηση των αρτιμελών (σ.σ. ανήκει στον σύλλογο Ο.Φ.Θ. Αλεξανδρούπολης), αφού χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια του χειμερινού πρωταθλήματος έπιασε το όριο για το πανελλήνιο του καλοκαιριού.

«Είχα τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στα 200μ. πεταλούδα στο χειμερινό πρωτάθλημα, ωστόσο δεν θα έχω την ευκαιρία να λάβω μέρος στο πανελλήνιο του καλοκαιριού, αφού την ίδια εβδομάδα γίνεται και το παγκόσμιο πρωτάθλημα των ΑμεΑ» είπε, ενώ, σχετικά με την αντιμετώπιση, της οποίας τυγχάνει από τους αρτιμελείς συναθλητές του, ο Μιχαλεντζάκης μόνο καλά λόγια είχε να πει.

«Όλοι με βοηθήνε. Όταν με βλέπουν να δυσκολεύομαι, με βοηθάνε. Δεν νιώθω κανένα είδος ρατσισμού. Δουλεύω σε ένα περιβάλλον ιδανικό για έναν αθλητή ΑμεΑ. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι θεατές στις κερκίδες χειροκροτάνε τις προσπάθειές μου. Αυτό μου δίνει θάρρος για να συνεχίσω».

Όσο για τις δύο σημαντικές αγωνιστικές εκδηλώσεις που ακολουθούν μέσα στη χρονιά και συγκεκριμένα το παγκόσμιο, αλλά και το πανελλήνιο πρωτάθλημα, ο Έλληνας πρωταθλητής είπε «ότι προετοιμάζομαι όσο το δυνατόν καλύτερα, για να πετύχω όλα όσα ονειρεύομαι. Οι απαιτήσεις που έχω από τον εαυτό μου, αλλά και οι άλλοι από εμένα, πλέον είναι τεράστιες. Θέλω να βελτιώσω ακόμη περισσότερο τους χρόνους μου και φυσικά να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα: να συμμετέχω για πρώτη φορά σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω».